🍆 Opinia Proboszcza O Uczniu

Sondaż pozytywnych opinii o uczniu odbywa się w czterech następujących po sobie etapach ETAP: Nauczyciel wyjaśnia cel jakiemu ma służyć pozytywne ocenianie ucznia lub uczennicy. Podkreśla szczególne znaczenie obiektywnych opinii i ocen zachowania danego ucznia, uczniowie powinni unikać jednostronności w postrzeganiu go, oraz Rodzice mają prawo uzyskiwać informacje na temat zachowania i rozwoju swojego dziecka. Opinia o uczniu może być potrzebna między innymi do MOPS, do sądu rodzinnego czy do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Zasadniczo, prośbę o wydanie opinii rodzic kieruje do dyrektora placówki, a ten o przygotowanie opinii prosi wychowawcę danej grupy. Sporządzenie opinii jest obowiązkowe, a Dziecko jest mało wytrwałe w działaniu, bardzo szybko zniechęca się do wykonywanej pracy. Wymaga pracy indywidualnej i dodatkowych ćwiczeń. Na terenie placówki uczestniczy w zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych oraz zajęciach wspomagania dojrzałości emocjonalno- społecznej. Beata Knyt; miejscowość: Warszawa; dział: Opinia o 9. Nauczyciel/pracownik szkoły nie wydaje opinii o uczniu bez zachowania przyjętej procedury. 10. Opinia o sytuacji dydaktycznej i wychowawczej dziecka lub ucznia przygotowana do poradni psychologiczno – pedagogicznej powinna zawierać: a) informację o rozpoznanych indywidualnych potrzebach rozwojowych i edukacyjnych, możliwościach (propozycja formularza pomocniczego dla proboszcza parafii, z której pochodzi kandydatka) Opinia o kandydatce do stanu dziewic (KPK, kan. 604) (imię i nazwisko kandydatki) 1. Czy kandydatka przyjmuje doktrynę i dyscyplinę Kościoła? 2. Jak przejawia się wiara kandydatki w praktyce? (formacja, modlitwa, życie Opinia o uczniu jest ważnym dokumentem, który przedstawia ocenę postępów i zachowania ucznia w szkole. Jest to nie tylko podsumowanie osiągnięć, ale również narzędzie, które służy rodzicom, nauczycielom i uczniowi do lepszego zrozumienia jego rozwoju i identyfikowania obszarów, w których można udzielić wsparcia. JgBU. Opinia o uczniuUczeń: Karol klasa: III Szkoła Podstawowa Uczeń posiada orzeczenie z Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej o potrzebie kształcenia specjalnego ze względu na Zespół Aspergera i niepełnosprawność ruchową. Karol jest uczniem wrażliwym, pracowitym i obowiązkowym. Wobec nauczycieli kulturalny, wobec kolegów miły, otwarty, przyjazny. Bierze aktywny udział w życiu klasy, przestrzega zasad obowiązujących w społeczności szkolnej. Uczeń realizuje podstawę programową dla klasy III szkoły podstawowej, jednak ze względu na posiadaną niepełnosprawność wymaga pomocy nauczyciela wspomagającego. Posiada bogaty zasób słownictwa, wypowiada się zdaniami złożonymi. Zna wszystkie litery, czyta pełnymi wyrazami i zdaniami, rozumie przeczytane teksty i polecenia, jednak niektóre polecenia i zadania sprawiają mu trudność w zrozumieniu – prosi wtedy o pomoc nauczyciela wspomagającego. Zdarza się, że na zadawane pytania odpowiada pojedynczymi słowami. Poprawnie odtwarza z pamięci teksty piosenek, pięknie recytuje wiersze. Dodaje, odejmuje, mnoży i dzieli w zakresie przewidzianym w podstawie programowej. Rozwiązuje zadania tekstowe. Poprawnie mierzy odcinki, liczy banknoty, odczytuje godziny na zegarze, wykonuje obliczeń zegarowych i kalendarzowych. Prawidłowo wymieniania dni tygodnia, nazwy miesięcy i pory roku. Dba o estetykę zeszytów i podręczników, szanuje swoje książki i przybory się światem przyrody, posiada dużo wiadomości przyrodniczo – geograficznych, zna wiele zwierząt i roślin, nie tylko te z najbliższego się, że wykazuje umiejętność mechanicznego aktywnie uczestniczy w zajęciach plastycznych, technicznych, muzycznych i na lekcjach wychowania fizycznego, regularnie jeździ na zajęcia basenowe . Przestrzega zasad bezpieczeństwa w szkole jak i poza nią. Jest samodzielny w zakresie samoobsługi i utrzymania porządku. Uczeń posiada wadę wymowy – sygmatyzm, reranie oraz obniżoną sprawność narządów aparatu mowy. Karol lubi stałość otoczenia, nie lubi zmian. Prowadzi uporządkowane życie, postępuje według ustalonych schematów, jest mało elastyczny – większe zmiany wprowadzają u niego niepokój, zdenerwowanie. Myślenie Karola cechuje się pewną sztywnością i brakiem elastyczności, szczególnie w sytuacjach nowych. Uczeń przejawia trudności w prowadzeniu rozmowy opartej na wymianie poglądów, ponieważ powraca do tych tematów, które go interesują. Przejawia również pewne trudności na płaszczyźnie funkcjonowania interpersonalnego oraz dosłowność w odbiorze komunikatów ze strony otoczenia. Nie rozumie aluzji, żartów albo śmieje się w nieodpowiednim momencie. Odczytuje komunikaty dosłownie, zdarza się, że nie rozumie znaczeń przenośnych. Pojawiają się reakcje nieadekwatnie do zaistniałych sytuacji. U Karola pojawiają się wymuszające wzorce interakcji. W kontaktach z rówieśnikami bywa dominujący (zarówno w rozmowie jak i w działaniu), próbuje narzucić innym swoje pomysły czy zdanie. Zdarza mu się prowadzić monolog na interesujący go temat, nie dopuszczając innych do głosu. Ma trudności z przyjmowaniem perspektyw drugiej osoby, chce, aby inni dostosowywali się do jego zasad. Trudne i niezrozumiałe dla niego sytuacje wywołują frustracje, złość i płacz (np. przegrana podczas gier zespołowych, planszowych), a także ucieczki, obrażanie się, czy „żądanie rewanżu”. Kłopotliwe mogą być również sytuacje w klasie, kiedy inni uczniowie mają odmienne zdania na jakiś temat - Karol reaguje wtedy złością, ucznia zaobserwowano pojawiające się trudności z koncentracją, zamyślenia, rozkojarzenia oraz zdenerwowanie podczas wypowiadania się na forum klasy – w trakcie czytania, odpowiadania na pytania nauczycieli (np. związanych z zadaniem domowym, sprawdzaniem wiedzy). Uczeń dba o estetykę zeszytów szkolnych, jednak ze względu na niepełnosprawność ruchową i słabe napięcie mięśniowe jego grafomotoryka jest zaburzona – pismo nie jest estetyczne. Ma problemy z prawidłowym uchwytem przyrządu pisarskiego (ołówek, mazak, pióro), z równym cięciem nożyczkami, nawlekaniem, wiązaniem. Obserwuje się u ucznia zaburzenia integracji sensorycznej - reaguje nieadekwatnie do bodźców w otoczeniu, nieadekwatnie dostosowuje reakcje do odbieranych informacji z dba o porządek wokół siebie, nie lubi bałaganu i nie lubi, gdy osoba siedząca obok niego w klasie nie utrzymuje porządku (np. na ławce szkolnej). Zaobserwowano u chłopca pewien dyskomfort podczas kontaktu fizycznego z innymi osobami – niechętnie podaje rękę (np. kolegom z klasy, na przywitanie); wzdryga się, gdy ktoś niechcący go dotknie – np. w ramię, plecy. Problem stanowi dotykanie przedmiotów o różnych fakturach i które mogą ubrudzić mu dłonie – np. plastelina, kreda do pisania na się również niechęć do spożywania wspólnych posiłków na jadalni szkolnej – Karol woli siedzieć sam przy stoliku, posiłek – śniadanie i zupę zjada bardzo szybko; nie zjada całych obiadów, a tylko wybrane zupy. Często należy przypominać mu, aby coś zjadł – uczeń twierdzi, że nie jest się prowadzenie zajęć rewalidacyjnych i terapeutycznych. Opinia o uczniu Jan – uczeń Zespołu Szkół Nr .........., klasy z rozszerzonym programem nauczania: historii, języka polskiego i języka niemieckiego podczas trzech lat nauki dał się poznać jako uczeń, który zawsze wzorowo wypełniał obowiązki wynikające ze Statutu Szkoły. Jan prezentował wysoką kulturę osobistą w szkole i poza nią, nigdy nie uległ szkodliwym wpływom i nałogom, reprezentował klasę, szkołę w konkursach i olimpiadach, aktywnie uczestniczył w pracach na rzecz szkoły, klasy, miasta, środowiska-godnie reprezentował szkołę na zewnątrz. Zawsze służył pomocą kolegom, szanował poglądy innych, dbał o bezpieczeństwo i zdrowie własne oraz innych osób. Godnie, kulturalnie zachowywał się w szkole i poza nią, okazywał szacunek innym osobom. Regularnie uczęszczał do szkoły, nie spóźniał się na zajęcia, nieliczne nieobecności natychmiast usprawiedliwiał. Jan przykładnie spełniał wszystkie obowiązki szkolne, samodzielnie rozwijał swoje zainteresowania i uzdolnienia (szczególnie z historii). Potrafił korzystać ze wszystkich dostępnych źródeł informacji i samodzielnie, systematycznie wzbogacał swoją wiedzę. Potrafił uzasadnić swoje zdanie używając odpowiedniej argumentacji, będącej skutkiem nabytej samodzielnie wiedzy. Wiedza Jana znacznie wykraczała poza zakres materiału programowego, co wynikało z jego samodzielnych poszukiwań i przemyśleń. Szanował i rozwijał dobre tradycje szkoły, dbał o kulturę życia codziennego, przejawiał troskę o mienie szkoły, własność społeczną, indywidualną. Zawsze punktualny i zdyscyplinowany, o wysokiej kulturze osobistej, odpowiedzialny za powierzone obowiązki jest przykładem wzorowego traktowania obowiązków szkolnych. Jan stał się wzorem do naśladowania. PROCEDURA WYDAWANIA OPINII O UCZNIU W PRYWATNEJ SZKOLE PODSTAWOWEJ „KUŹNIA TALENTÓW” W LUSÓWKU I PODSTAWA PRAWNA Rozporządzenia MEN z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. z 2017, poz. 1591), 7 ust. 2 i ust. 3 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia r. (Dz. U. z dnia r. poz. 1743) w sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych. II POSTANOWIENIA OGÓLNE 1. Opinia o uczniu Prywatnej Szkoły Podstawowej „Kuźnia Talentów” w Lusówku jest przygotowywana przez wychowawcę, nauczyciela bądź specjalistę. 2. Opinię przygotowuje się na pisemną prośbę : a) rodziców/prawnych opiekunów ucznia, b) poradni psychologiczno-pedagogicznej bądź innej poradni specjalistycznej, c) Sądu Rejonowego (w tym kuratorów sądowych), d) innych instytucji wspomagających, w tym: Policji, MOPS, 3. Opinię przygotowuje się w terminie 7 dni od wpłynięcia do sekretariatu szkoły pisemnego wniosku o jej sporządzenie. 4. Opinia zostaje przygotowana w dwóch egzemplarzach z podpisem osoby sporządzającej opinię oraz dyrektora szkoły. Opinia opatrzona jest pieczęcią szkoły i numerem. 5. W opinii należy umieścić tylko te informacje, na które wychowawca, nauczyciel bądź psycholog/pedagog szkolny mają potwierdzenie w swojej dokumentacji oraz informacje uzyskane z wiarygodnych źródeł mające istotny wpływ na rozpatrywaną sprawę. 6. Rodzic (opiekun prawny) zobowiązany jest do wskazania we wniosku dokładnych danych instytucji, do której opinia ma zostać przekazana przez szkołę. 7. Kopię wydanej informacji (opinii) przechowuje się w dokumentacji szkolnej. 8. Dokumenty do PPP w Tarnowie Podgórnym dostarcza pedagog lub psycholog szkolny lub osoba wyznaczona przez dyrektora szkoły, do innych instytucji dokumentacja może zostać przekazana drogą pocztową. 9. Nauczyciel/pracownik szkoły nie wydaje opinii o uczniu bez zachowania przyjętej procedury. Załączniki: 1. Wniosek o wydanie opinii – załącznik nr 1 POSŁUGA KATECHETY W ŚRODOWISKU SZKOLNYM Z adhortacji Jana Pawła II Catechesi tradendae: Ostatecznym celem katechezy jest doprowadzić kogoś nie tylko do spotkania z Jezusem Chrystusem, ale do zjednoczenia, a nawet głębokiej z Nim zażyłości (CT 5); Przez katechezę należy przekazywać nie swoją własną naukę, albo jakiegoś innego mistrza, lecz naukę Jezusa Chrystusa, tj. prawdę, której On nam udziela, albo ściślej mówiąc, Prawdę, którą On sam jest (CT 6) ; Każdy katecheta musi troszczyć się usilnie, aby poprzez swoje nauczanie i swój sposób życia przekazywać naukę i życie Chrystusa. Niech nie zatrzymuje na sobie samym, na swoich osobistych poglądach i własnych postawach myślowych , ani uwagi, ani przywiązania umysłu i serca tego, kogo katechizuje, a zwłaszcza niech nie wpaja innym swych własnych opinii i zapatrywać w taki sposób, jak gdyby wyrażały naukę Chrystusa i świadectwo Jego życia (CT 6); Trzeba, aby nauczanie było uporządkowane według pewnych zasad, czyli przekazywane w sposób systematyczny, aby nie było improwizowane, ale udzielane według ustalonego planu, dzięki któremu osiągnie swój jasno określony cel; nauczanie powinno dotyczyć tego, co podstawowe i najważniejsze, nie poruszając żadnych kwestii spornych i nie stając się teologicznym poszukiwaniem albo naukowym wykładem; nauczanie musi być wystarczająco pełne, to znaczy takie, aby nie poprzestawało na pierwszej zapowiedzi tajemnicy chrześcijańskiej, którą przekazuje kerygma; ma to być pełne wprowadzenie w chrześcijaństwo, dotyczące wszystkich elementów życia chrześcijańskiego. Papież kładzie nacisk na konieczność całościowego i systematycznego nauczania chrześcijańskiego (CT 21); Katecheza z natury swej jest związana z całym sprawowaniem liturgii i sakramentów, gdyż właśnie w sakramentach, a zwłaszcza w Eucharystii, Jezus Chrystus działa najpełniej w celu przemiany człowieka (CT 23) 1. Katecheta jest powołany do służby katechetycznej i posiada mandat wspólnoty kościelnej wyrażony przez biskupa w misji kanonicznej. "Katecheta szkolny" to zarówno duchowny, jak i świecki, który został wezwany przez Kościół i otrzymał od biskupa misję do nauczania. Szkolne nauczanie religii należy zatem traktować jako część katechezy, tj. jako specyficzną formę katechezy[1]. Posoborowy postulat katechezy integralnej obejmuje bowiem katechezę prowadzoną w środowisku rodzinnym, szkolnym i parafialnym. 2. Zarówno posoborowe dokumenty Kościoła, jak i Synod Wrocławski w dokumencie poświęconym wychowaniu katolickiemu stwierdzają, że szkoła nie może być jedynym miejscem katechezy, a tym bardziej duszpasterstwa. Stąd nie można sprowadzić duszpasterstwa do samej katechezy szkolnej, chociaż byłaby ona prowadzona na najwyższym poziomie. Katechezę w szkole należy postrzegać zawsze w kontekście duszpasterstwa parafialnego. Duszpasterstwo w parafii i katecheza w szkole dzieci i młodzieży wzajemnie się dopełniają. Z tego wzajemnego otwarcia się parafii i szkoły wynikają określone prawa i obowiązki katechety wobec szkoły, parafii i samego siebie. 3. Dzięki misji kanonicznej katecheta staje się publicznym apostołem słowa Bożego i wypełnia posłannictwo Kościoła. Jest nauczycielem, wychowawcą i świadkiem wiary. Programem nauczania katechety jest tylko program zatwierdzony przez biskupa diecezji. 4. Katecheta szkolny podejmuje swoją posługę po otrzymaniu od biskupa diecezjalnego misji kanonicznej, imiennego pisemnego skierowania do danej szkoły[2] i po podpisaniu umowy z dyrektorem szkoły[3]. Cofnięcie tego skierowania, jest równoznaczne z utratą uprawnień do nauczania religii w danej szkole. O cofnięciu skierowania właściwe władze kościelne powiadamiają dyrektora przedszkola lub szkoły oraz organ prowadzący[4]. 5. Katecheci podejmujący się posługi katechetycznej winni spełniać odpowiednie wymogi, zarówno religijne, moralne, jak i merytoryczne. Powinni pamiętać, że są jednocześnie wychowawcami chrześcijańskimi i dlatego winni być świadkami wiary[5]. Będąc szczególnym świadkiem Chrystusa, katecheta odnosi się z życzliwością, kulturą i szacunkiem do wszystkich nauczycieli, uczniów i rodziców. 6. Szkolne nauczanie religii winno wypełniać zarówno zadania postawione przez Kościół, jak i wybrane cele wyznaczone przez szkołę[6]. Katecheta powinien się włączyć zakres odpowiedzialności za realizację planu wychowawczego i dydaktycznego szkoły. Jednocześnie nauczanie religii cieszy się autonomią wobec instytucji szkoły[7]. 7. Do wizytowania lekcji religii upoważnieni są wizytatorzy wyznaczeni przez biskupa diecezjalnego (nadzór merytoryczny). Lista tych osób jest przekazana do wiadomości organom sprawującym nadzór pedagogiczny[8]. Należą do nich: wizytator diecezjalny, wizytatorzy rejonowi, księża dziekani w swoich dekanatach i księża proboszczowie na terenie swoich parafii[9]. 8. Nadzór pedagogiczny nad nauczaniem religii, w zakresie metodyki nauczania i zgodności z programem, prowadzą dyrektor szkoły (przedszkola) oraz pracownicy nadzoru pedagogicznego[10]. 9. Podstawą wystawiania oceny szkolnej w nauczaniu religii jest wiedza ucznia, jego umiejętności, a także aktywność, pilność i sumienność. Nie powinno się oceniać za udział w praktykach religijnych[11]. Nie znaczy to, że katecheta nie powinien interesować się wypełnianiem przez katechizowanych tychże praktyk. 10. Za organizację nauczania religii w szkołach na terenie parafii odpowiedzialny jest ksiądz proboszcz, który podejmuje ścisłe współdziałanie z katechetami, rodzicami i szkołą. 11. Katecheci pracujący w danej parafii stanowią zespół, który winien odbywać regularne spotkania i ściśle współpracować z miejscowym księdzem proboszczem w organizowaniu i prowadzeniu katechezy. Zaplanowana przez zespół i zaaprobowana przez księdza proboszcza posługa katechetyczna w danym roku szkolnym powinna być przez wszystkich katechetów ściśle realizowana. Na forum zewnętrznym, a zwłaszcza na terenie tej samej szkoły wszyscy katecheci powinni wypowiadać się w jednym duchu i realizować „jedną linię” w dziedzinie katechizacji. 12. Katecheci poprzez swoją posługę katechetyczną wykonywaną na terenie szkoły uczestniczą w realizacji planu duszpasterskiego parafii i diecezji. Powinni uczestniczyć w spotkaniach organizowanych przez proboszcza, których celem jest koordynacja działań pastoralnych i omówienie palących potrzeb i problemów[12]. 13. Katecheci zobowiązani są w okresie trwania zajęć szkolnych do nieodpłatnych świadczeń na rzecz parafii, która sprawuje pieczę nad szkołą, wyszczególnionych poniżej[13]. 14. Katecheci powinni podnosić swoje kwalifikacje poprzez lekturę książek i czasopism katechetycznych, teologicznych i pedagogicznych, brać udział w przeznaczonych dla nich szkoleniach (kursach, konferencjach, sympozjach, warsztatach itp.), nade wszystko zaś troszczyć się o swoje doskonalenie duchowe (permanentna formacja duchowa i intelektualna katechetów: udział w rekolekcjach, dniach skupienia)[14]. I. Posługa katechety w szkole Katecheta pełni swoje posłannictwo przez sumienne przygotowanie się do każdej katechezy, wytwarzanie właściwej atmosfery w klasie i całej szkole, prowadzenie dialogu z katechizowanymi oraz twórcze wykorzystywanie w swojej pracy dydaktycznej najnowszych osiągnięć nauk teologicznych, psychologicznych i pedagogicznych. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 kwietnia 1992 r. w sprawie warunków i sposobu organizowania nauki religii w publicznych przedszkolach i szkołach (z późn. zm.) katecheta: a) wchodzi w skład rady pedagogicznej szkoły, bierze czynny udział w życiu szkoły na równi z innymi nauczycielami, nie przyjmuje jednak obowiązków wychowawcy klasy; b) ma prawo do organizowania spotkań z rodzicami swoich uczniów również poza wyznaczonymi przez szkołę zebraniami ogólnymi, wcześniej ustalając z dyrektorem szkoły lub przedszkola termin i miejsce planowanego spotkania; c) może prowadzić na terenie szkoły organizacje o charakterze społeczno-religijnym i ekumenicznym (np. Eucharystyczny Ruch Młodych, koła misyjne, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży). Z tego tytułu nie przysługuje mu dodatkowe wynagrodzenie; d) ma obowiązek wypełniania dziennika szkolnego; e) ucząc w grupie międzyklasowej, międzyszkolnej lub w punkcie katechetycznym ma obowiązek prowadzić odrębny dziennik zajęć, zawierający zapisy, które zawiera dziennik szkolny; f) sprawuje pieczę nad uczniami w czasie rekolekcji wielkopostnych g) podlega nadzorowi zarówno ze strony władz szkolnych, jak i kościelnych II. Posługa katechety w parafii zatrudnienia 1. Katecheci tak duchowni jak i świeccy są zobowiązani do zaangażowania się w duszpasterstwo dzieci i młodzieży na terenie parafii zatrudnienia. Siostry zakonne i osoby świeckie czynią to przez: a) obecność i pełnienie dyżuru podczas: - Mszy świętych i nabożeństw przeznaczonych dla dzieci i młodzieży; - Sakramentu Pokuty i Pojednania zwłaszcza przed I piątkiem miesiąca; - rekolekcji adwentowych i wielkopostnych, albo innych zaplanowanych nabożeństw. b) zaangażowanie się i pomoc w przygotowaniu: - liturgii niedzielnej i świątecznej - uroczystości I Komunii św. i Bierzmowania; - uroczystości religijnych w parafii, w których uczestniczą dzieci i młodzież, np. Boże Ciało, misje parafialne, wizytacja kanoniczna itp. - szkolnych rekolekcji wielkopostnych c) prowadzenie w klasach, w których katechizują: - w szkole podstawowej Eucharystycznego Ruchu Młodych lub koła misyjnego; - w szkole ponadpodstawowej Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. Zajęcia z dziećmi w ERM i młodzieżą w KSM katecheta prowadzi według statutu organizacji, wskazań diecezjalnych i w porozumieniu z miejscowym ks. proboszczem. 2. Każdy katecheta jest zobowiązany ks. proboszczowi lub jego zastępcy przekazywać: - dane statystyczne dotyczące katechezy szkolnej z klas, w których prowadzi zajęcia; - na początku każdego semestru swój rozkład zajęć szkolnych (podział godzin) oraz ewentualne zmiany zachodzące w nim w czasie semestru; - zwolnienie lekarskie na czas niezdolności do pracy spowodowanej chorobą. III. Troska katechety o własny rozwój duchowy i intelektualny Aby wypełnić zadania powierzone przez Kościół potrzebni są katecheci obdarzeni głęboką wiarą, wyrazistą tożsamością chrześcijańską i eklezjalną oraz głęboką wrażliwością społeczną (DOK 237). Dlatego też pogłębianie duchowości oraz nieustanne dokształcanie stanowią istotny obowiązek każdego katechety przez cały czas pełnienia przez niego posłannictwa katechetycznego. Systematyczna formacja katechetów w Kościele świdnickim jest prowadzona przez Wydział Katechetyczny. Zgodnie z wymaganiami Kościoła każdy katecheta jest zobowiązany do uczestnictwa w programie formacyjnym na terenie parafii, dekanatu i diecezji. Formacja ta obejmuje następujące wymiary: duchowa, biblijna, eklezjalna, teologiczno-doktrynalna oraz katechetyczno-pedagogiczna i przybiera charakter zarówno teoretyczny, jak i praktyczny. 1. Kościelne aspekty katechezy Kościoła Katolickiego regulują: - Adhortacja Jana Pawła II Catechesi tredendae, - Dyrektorium Ogólne o Katechizacji, - Kodeks Prawa Kanonicznego, - Dyrektorium katechezy Kościoła katolickiego w Polsce - Podstawa Programowa i program katechezy - Dokumenty Synodu Archidiecezji Wrocławskiej, - Wytyczne i zarządzenia Biskupa Świdnickiego 2. Katecheza szkolna odbywa się według regulacji zawartych w prawie państwowym: - Ustawa z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty ( z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm). - Ustawa z dnia 26 stycznia 1982 Karta Nauczyciela (z późn, zm.) - Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 kwietnia 1992 r. w sprawie warunków i sposobu organizowania nauki religii w publicznych przedszkolach i szkołach (z późn. zm.) - Porozumienie pomiędzy Konferencją Episkopatu Polski oraz Ministrem Edukacji Narodowej z dnia 6 września 2000 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od nauczycieli religii - Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 2 listopada 2000 r. w sprawie kryteriów i trybu dokonywania oceny pracy nauczyciela, trybu postępowania odwoławczego oraz składu i sposobu powoływania zespołu oceniającego - Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 7 września 2004 r. w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów uczniów szkołach publicznych - Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 grudnia 2004 r. w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli + Ignacy DEC Biskup Świdnicki Świdnica, dnia 1 września 2004 r. _ WSKAZANIA DLA KATECHETÓW A. Zbawcza wartość życia sakramentalnego Należy wychowywać dzieci i młodzież do: a) uczestniczenia w niedzielnej i świątecznej Mszy świętej i wszelkich innych formach kultu eucharystycznego, b) korzystania z Sakramentu Pojednania i Pokuty również jako pomocy w kształtowaniu dojrzałej osobowości, c) dobrego przygotowania się do Sakramentu Bierzmowania, a następnie nieustannej troski o jego owocowanie w dorosłym życiu, d) doceniania wartości małżeństwa sakramentalnego. B. Współpraca katechetów z nauczycielami Należy podejmować współpracę z nauczycielami innych przedmiotów: a) aktywnie uczestniczyć w tworzeniu i realizowaniu programu wychowawczego oraz profilaktycznego szkoły, b) integrować środowisko nauczycieli na poziomie parafii, c) rozpoznawać uwarunkowania środowiskowe uczniów poprzez kontakt z domem rodzinnym, C. Odpowiedzialność za permanentną formację katechetów i jej organizacja Po uzyskaniu koniecznych kwalifikacji do nauczania religii w szkołach, katecheta uczestniczy w stałej formacji rozłożonej w czasie przez wszystkie lata aktywności katechetycznej (kan. 780, KPK). Celem formacji jest kształtowanie osobowości katechety oraz rozwijanie pedagogicznych i katechetycznych umiejętności. Podobnie dzieje się w innych dziedzinach edukacji i specjalizacji zawodowej. 1/ Motywacja podnoszenia kwalifikacji zawodowych katechetów Zgodnie ze statusem zawodowym, katecheta jest pracownikiem skierowanym przez Kościół do pracy w instytucji państwowej. Katechizowanie nie jest zatem wolontariatem ani czynem społecznym. Również znowelizowana Karta Nauczyciela, dając uprawnienia pracownicze, stawia wymagania, których spełnienie zapewnia pracę i awans zawodowy. Wymaga tego powaga funkcji i wyzwania, jakie w sobie zawiera. Sprostanie wyzwaniu przynosi radość i daje satysfakcję osobistą i zawodową. Doskonałości od swoich uczniów wymaga Chrystus (por. Mt 5,48). Na formację pedagogiczno-katechetyczną i duchową nauczyciela religii - katechety trzeba spojrzeć komplementarnie, nie tylko pod kątem jego rozwoju profesjonalnego, lecz i osobowościowego. Celem jego pracy nie jest jedynie przekazanie wiedzy i umiejętności technicznych obrzędowo-kultycznych, lecz przekazanie uczniom wiary katolickiej i wprowadzenie ich do życia w wierze (modlitwa prywatna, liturgiczna, praktyki religijne, życie według chrześcijańskich zasad moralnych itp.). 2/ Formacja ma podwójny wymiar: duchowy (tzw. ascetyczna) i pedagogiczno-katechetyczny (tzw. doskonalenie zawodowe); a) pierwszym i głównym odpowiedzialnym za własną formację jest sam katecheta, wierny swemu powołaniu i swojemu posłannictwu, b) na terenie diecezji odpowiedzialnym jest biskup diecezjalny, który czyni to przy pomocy Wydziału Katechetycznego, c) formacja katechetów odbywa się na następujących poziomach: poziom osobisty (przynajmniej codzienna modlitwa, lektura Pisma św. i innych dzieł ascetycznych, możliwie najczęstszy udział w Eucharystii, regularne korzystanie z kierownictwa duchowego i Sakramentu Pokuty i Pojednania), poziom parafialny – spotkania pod przewodnictwem księdza proboszcza (zwłaszcza, gdy w parafii istnieje zespół kilku katechetów), poziom dekanalny – spotkania pedagogiczno-katechetyczne (organizowane przy pomocy animatorów dekanalnych) i dni skupienia powinny odbywać się według ustalonego kalendarza (przynajmniej na początku roku szkolnego, na początku drugiego semestru i podsumowujące przed wakacjami), związane z wizytacją kanoniczną (spotkanie przed- i powizytacyjne), poziom ogólnodiecezjalny: konferencje rejonowe, pielgrzymka katechetów, rekolekcje, doskonalenie zawodowe. D. Katecheta a parafia Parafia jest: miejscem spotkania z Bogiem na wspólnej modlitwie w sakramentach świętych i w Słowie Bożym, środowiskiem kształtującym wiarę i umożliwiającym jej wspólnotowe przeżywanie, miejscem doświadczenia wiary i jej znaczenia dla własnego życia, miejscem przeżywania radości, siły i nadziei, którą daje życie we wspólnocie religijnej, duchową wspólnotą towarzyszącą wiernym zarówno na terenie parafii jak i poza nią. Za katechezę odpowiada ksiądz proboszcz tej parafii, na terenie której znajduje się szkoła. Katecheta powinien uczestniczyć w spotkaniach katechetyczno-duszpasterskich z proboszczem. Między katechetą, a proboszczem powinna istnieć ścisła współpraca dotycząca: przygotowania uczniów do udziału w liturgii w nabożeństwach i w śpiewie, rekolekcji katechezy sakramentalnej, przygotowującej ucznia do konkretnego sakramentu, zainteresowania uczniów zespołami i ruchami, istniejącymi w parafii. E. Katecheta a szkoła Szkoła miejscem ewangelizacji uczniów, nauczycieli, rodziców: katecheza w szkole powinna prowadzić uczniów do modlitwy i życia sakramentalnego oraz włączać ich w życie parafii. Katecheta poza tym głównym zadaniem powinien: uwzględniać wiedzę przyswajaną przez uczniów na innych przedmiotach, uczestniczyć w radach pedagogicznych i w spotkaniach z rodzicami organizowanych przez szkołę, np. w wywiadówkach, włączać się programowo w obchody świąt patriotycznych, szkolnych i kościelnych - zarówno w szkole jak i poza nią, a troszczyć się o dzieci z rodzin dysfunkcyjnych, a wszystkich uczniów wychowywać nie tylko do radzenia sobie w życiu, ale do życia w społeczeństwie i dla społeczeństwa, dostrzegać w pracy katechetyczno-wychowawczej zagrożenia płynące z łatwego dostępu w szkole do narkotyków oraz z uzależniania się uczniów od nikotyny i alkoholu. Ku wolności wyswobodził nas Chrystus, dlatego wolność i odpowiedzialność należy do istotnych wartości chrześcijańskich przekazywanych na katechezie, zwracać uwagę na savoire vivre w zachowaniu swoim i uczniów, aby pociągać ich do Boga również kulturą bycia. Ksiądz w szkole to nie tylko katecheta, ale i duszpasterz, organizujący i uczestniczący w konkursach, wycieczkach, pielgrzymkach, kółkach zainteresowań - to dobry organizator pracy zespołowej. F. Katecheta a rodzina Gdy chodzi o rolę rodziny w procesie katechizacji, katecheta powinien: podkreślać autorytet rodziców, wartość rodziny, znaczenie dobrych tradycji rodzinnych, uświadamiać, że rodzina jest Kościołem Domowym (Familiaris Consortio 21), szukać kontaktu z rodzicami, szczególnie w sytuacjach trudnych materialnie i duchowo szukać pomocy u księdza proboszcza, w Caritas i w innych instytucjach kościelnych, dostrzegać przejawiającą się czasami bezradność rodziców w kwestiach religijnych oraz moralnych i w miarę możliwości udzielać im pomocy uwrażliwiać uczniów, że mogą być pomocą swoim rodzicom.[15] [1] DKP 82 [2] Rozp. § [3] DKP 90 [4] Rozp. § [5] DKP 91, 134 [6] DKP 82 [7] DKP 82 [8] Rozp. §11. 1 [9] SAW s. 144 [10] Rozp. §11. 2 [11] DKP 83 [12] DKP 91 [13] DKP 90 [14] DKP 91 [15] Opracowano na podstawie: Informator Wydziału Duszpasterstwa Dzieci i Młodzieży Kurii Metropolitalnej Warszawskiej dla katechetów 2008/2009 s. 18-24. _______ Generalnie przedłużenie misji kanonicznej zależy od: posiadania pełnych kwalifikacji i przygotowania pedagogicznego kompletu dokumentów w teczce personalnej opinii proboszcza (współpraca z parafią, prowadzenie grup) kontynuowania awansu zawodowego pozytywnej oceny pracy (dorobku zawodowego) systematycznego doskonalenia zawodowego udziału w konferencjach dekanalnych, rejonowych i pielgrzymkach katechetów udziału w rekolekcjach dla katechetów stażu pracy katechetycznej posiadania skrzynki internetowej *************** PRZEDŁUŻENIE MISJI KANONICZNYCH 5 lat kwalifikacje - wykształcenie teologiczne, pedagogiczne, tytuł naukowy (nie dotyczy sióstr zakonnych i katechetów świeckich, którzy rozpoczęli swoją pracę katechetyczną przed 1990 r.); staż pracy - 5 lat i więcej; rekolekcje; spotkania katechetów (rejonowe, dekanalne) zaangażowanie w życie szkoły - opinia dyrektora, katecheza (umiejętność pracy z uczniami), udział w radach pedagogicznych, współpraca z gronem pedagogicznym i rodzicami, opłatek, gablotka, olimpiady, jasełka, misterium, pielgrzymki, wycieczki; zaangażowanie na terenie parafii - opinia księdza proboszcza, udział w spotkaniach katechetycznych, przygotowanie i udział z dziećmi w liturgii Mszy Świętej, nabożeństwach, prowadzenie grup i wspólnot parafialnych; zaangażowanie na terenie diecezji - opinia Wydziału Katechetycznego, pomoce dydaktyczne, katechezy, olimpiady. 3 lata kwalifikacje - wykształcenie teologiczne, pedagogiczne, tytuł naukowy; staż pracy (3 - 4 lata); rekolekcje; spotkania katechetów (rejonowe, dekanalne) zaangażowanie w życie szkoły - opinia dyrektora, katecheza (umiejętność pracy z uczniami), udział w radach pedagogicznych, współpraca z gronem pedagogicznym i rodzicami, opłatek, gablotka, olimpiady, jasełka, misterium, pielgrzymki, wycieczki; zaangażowanie w życie parafii - opinia księdza proboszcza, udział w spotkaniach katechetycznych, przygotowanie i udział z dziećmi w liturgii Mszy Świętej, nabożeństwach, prowadzenie grup i wspólnot parafialnych; zaangażowanie na terenie diecezji - opinia Wydziału Katechetycznego, pomoce dydaktyczne, katechezy, olimpiady. 1 rok kwalifikacje - jw. lub w trakcie zdobywania; staż pracy (1 - 2 lata); rekolekcje; spotkania katechetów (rejonowe, dekanalne) zaangażowanie w życie szkoły - opinia dyrektora, katecheza (umiejętność pracy z uczniami), udział w radach pedagogicznych, współpraca z gronem pedagogicznym i rodzicami, opłatek, gablotka, olimpiady, jasełka, misterium, pielgrzymki, wycieczki; zaangażowanie na terenie parafii - opinia księdza proboszcza, udział w spotkaniach katechetycznych, przygotowanie i udział z dziećmi w liturgii Mszy Świętej, nabożeństwach, prowadzenie grup i wspólnot parafialnych; zaangażowanie na terenie diecezji - opinia Wydziału Katechetycznego, pomoce dydaktyczne, katechezy, olimpiady. Jak napisać opinię o uczniu Autor: Jolanta Oskwarek 02 Mar 2008, 21:30 Pytanie Przykładowe odpowiedzi Jaka jest Twoja ogólna opinia o uczniu? Uczeń jest: spokojny miły grzeczny niegrzeczny bezczelny ... Jak uczeń zachowuje się wobec kolegów? Chętnie bawi się z kolegami Ma wielu kolegów Stroni od kolegów Czy ma przyjaciela? Ma oddanego przyjaciela, z którym bardzo dobrze się rozumie Nie ma jednego przyjaciela – utrzymuje kontakty ze wszystkimi kolegami Jak zachowuje się na lekcjach? Na lekcjach jest spokojny Uważa, uczestniczy w lekcji Rozmawia na lekcjach Kiedy siedzi z kolegami, to rozmawia, ale kiedy siedzi sam, to siedzi spokojnie Jak wygląda jego aktywność na lekcjach? Chętnie się zgłasza Woli nie być zauważony Czasem nie potrafi opanować swojej aktywności i nie może się doczekać na to, aż zostanie zapytany. Jest wtedy niecierpliwy, sprawia wrażenie, jakby obrażał się na nauczyciela za to, że nie chce go zapytać. Jak reaguje na upomnienia i polecenia nauczycieli Ignoruje uwagi i polecenia nauczycieli Chętnie reaguje na uwagi i polecenia nauczycieli próbując natychmiast wprowadzić poprawę do swojego zachowania Jak przygotowuje się do lekcji? Odrabia (systematycznie) zadania Czyta lektury Jest przygotowany na każdą lekcję Czy umie dobrze zorganizować swój czas? Umie dobrze zorganizować swój czas Z niczym nie może zdążyć, sprawia wrażenia bardzo chaotycznego Czy umie myśleć logicznie i wyciągać wnioski? Umie myśleć logicznie i wyciągać dobre wnioski (np. na przyrodzie) Ma trudności z wyciąganiem prawidłowych wniosków Nie wiem, od czego to zależy, ale czasem umie wyciągać logiczne wnioski (np. na technice), a czasem nie (np. na matematyce) Jaką ma frekwencję? Nie opuszcza żadnych zajęć – ma 100% frekwencji Bardzo dużo choruje, przez co opuszcza mnóstwo zajęć szkolnych, ale potrafi Opuszcza zajęcia szkolne bez usprawiedliwienia Czy uczestniczy w zajęciach korekcyjnych lub tym podobnych? Uczestniczy w zajęciach korekcyjnych prowadzonych przez pedagoga szkolnego Ma dodatkowe lekcje nauczania indywidualnego z następujących przedmiotów: ... Czy uczestniczy w jakichś dodatkowych zajęciach szkolnych? Jest członkiem kółka teatralnego Uczestniczy w zajęciach kółka przyrodniczego Nie uczestniczy w żadnych zajęciach pozalekcyjnych Czy rodzice interesują się jego nauką i zachowaniem? Rodzice interesują się jego nauką. Przychodzą do szkoły, pomagają mu w nauce w domu Rodzice nie wykazują zainteresowania jego nauką i zachowaniem. Unikają zebrań. Czym lubi się zajmować w wolnym czasie? Lubi grać w piłkę i tenisa stołowego Czy uczestniczy w jakichś zajęciach pozaszkolnych? Należy do klubu sportowego... Należy do klubu tańca towarzyskiego Jest członkiem Maltańskiej Służby Medycznej... Jest zapalonym turystą i aktywnie działa w PTTK Z jakiego powodu jest kierowany do poradni psychologiczno-pedagogicznej? Kieruję ucznia do poradni psychologiczno-pedagogicznej, ponieważ ma problemy z: koncentracją na lekcjach ortografią logicznym myśleniem wyciąganiem wniosków Przykłady opinii znajdziesz TUTAJ . Zobacz: Generator opinii o uczniu Dodaj Twój komentarz: Czy chcesz otrzymywać od nas maile z darmowymi materiałami?Podaj swój e-mail, żeby dostawać materiały dla nauczycieli z Odbierz maila potwierdzającego i kliknij na link potwierdzający. Ostatnia modyfikacja ( 17 Kwi 2009, 21:55 ) Autor: Jolanta Oskwarek 31 Sty 2008, 23:16 Kliknij: Generator opinii o uczniu Napisanie obiektywnej opinii o uczniu jest proste. Co prawda to zawsze jest Twoja opinia, z natury rzeczy, subiektywna. Ale da się. Od czego zacząć? Często zdarza mi się, że słyszę: "Nie wiem, od czego zacząć napisanie tej opinii.". Wtedy pytam: "No dobrze: nie wiesz, od czego zacząć, ale jaki ten uczeń według Ciebie jest?". I od razu słyszę całą listę, np.: Jest sympatyczny Jest skromny Jest bezczelny Jest arogancki Jest zagubiony ... Ty też potrafisz podać taką listę o Twoim uczniu, prawda? Nawet jeśli twierdzisz, że nie potrafisz, to jakoś w myślach tego ucznia określasz. Może nieświadomie, ale jednak. Jeżeli nie wiesz, od czego zacząć, to wypowiedz w myśli swoją własną listę opinii na temat tego ucznia. Następnie dokładnie te same słowa zapisz na jakiejś kartce - na brudno. Nie zastanawiaj się, jak to ładnie sformułować - po prostu zapisz swoje myśli. Twoja lista może wyglądać np. tak: Jest wesoły Jest zastraszony Jest niechlujny Jest agresywny ... Dobra opinia powinna bazować na faktach. Dlatego teraz zastanów się, jakie zachowania Twojego ucznia sprawiły, że myślisz o nim: "Jest wesoły", czy "Jest arogancki". "Jest wesoły", ponieważ: często się uśmiecha, chętnie podejmuje się trudnych zadań, opowiada kawały "Jest agresywny", ponieważ: szturcha kolegów, przezywa ich, używa wulgarnych wyrazów,... Już powoli układa Ci się opinia, która jest bardzo obiektywna, bo opisuje konkretne zdarzenia, jakie udało Ci się zauważyć. Te zdarzenia widzieli wszyscy, w ten sam sposób. Teraz dopisz jeszcze kilka informacji ogólnych o uczniu, podpisz się i opinia gotowa. Przykłady opinii znajdziesz TUTAJ . Zobacz: Generator opinii o uczniu Dodaj Twój komentarz: Czy chcesz otrzymywać od nas maile z darmowymi materiałami?Podaj swój e-mail, żeby dostawać materiały dla nauczycieli z Odbierz maila potwierdzającego i kliknij na link potwierdzający. Ostatnia modyfikacja ( 17 Kwi 2009, 21:57 ) Autor: Jolanta Oskwarek 25 Paz 2007, 11:27 Kliknij: Generator opinii o uczniu Czasem trzeba ucznia skierować do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Jako wychowawca masz wtedy obowiązek przedstawić opinię o uczniu. Nie wiesz, od czego zacząć opinię o swoim uczniu? Zobacz TUTAJ . Co taka opinia powinna zawierać? Dane personalne ucznia Jak się nazywa? W której jest klasie? Kiedy i gdzie się urodził? Opinia o uczniu: Jak Ty oczeniasz tego ucznia pod względem nauki i zachowania? Jak oceniają tego ucznia inni nauczyciele? Jaka jest opinia kolegów i koleżanek na jego temat? Powód skierowania do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Załączniki: Lista ocen ucznia Przykłady sprawdzianów i innych prac ucznia. Pamiętaj, żeby każdą opinię poprzeć przykładami. Najbardziej rzetelna opinia to taka, która mocno trzyma się faktów. Dlatego pisz konkretnie, np.: uczeń wyraża się wulgarnie, uczeń nie reaguje na upomnienia nauczyciela, uczeń nie notuje na lekcjach uczeń dużo pracuje w domu uczeń unika towarzystwa kolegów uczeń rozmawia na lekcjach uczeń szturcha kolegów na przerwach ... Nigdy nie pisz ogólnikowo - nie używaj zwrotu "uczeń jest": uczeń jest agresywny - bo co to w praktyce oznacza? Gryzie kogoś? Kopie? Przezywa? A może tupie nogą? uczeń jest niegrzeczny - Nie słucha nauczyciela? Niegrzecznie odpowiada? uczeń jest krnąbrny uczeń jest niespokojny uczeń jest złośliwy ... Każdy z powyższych zwrotów da się doprecyzować i przedstawić konkretne przykłady. Jeżeli opinia jest rzetelna i precyzyjna, to pozwoli pracownikowi poradni psychologiczno-pedagogicznej lepiej zrozumieć sytuację ucznia. Pobierz plik z przykładową opinią: Wzór opinii do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Inne wzory opinii o uczniach: Specjalne podziękowania za pomoc w zebraniu tych opinii dla: Moniki Bremer, Agnieszki Kamyszek, Doroty Saskowskiej, Laury Piwko. Zobacz: Generator opinii o uczniu Dodaj Twój komentarz: Czy chcesz otrzymywać od nas maile z darmowymi materiałami?Podaj swój e-mail, żeby dostawać materiały dla nauczycieli z Odbierz maila potwierdzającego i kliknij na link potwierdzający. Ostatnia modyfikacja ( 17 Cze 2010, 17:21 )

opinia proboszcza o uczniu