Zastosowanie azotu sprawia, że grudka perlista odpada po złuszczeniu się lub przeistoczeniu w strupki. Usunięcie zmian przebiega pod okiem lekarza. Elektrodesykacja (wypalanie elektryczne) – przeprowadzana jest z zastosowaniem znieczulenia miejscowego. Osoba wykonująca zabieg ściera grudki i kulki na penisie za pomocą specjalnego Wiele osób ma ten problem. Pojawia się po usunięciu ze skóry kleszcza. To zdjęcie z kleszczami obiegło cały internet. Wyjaśniamy, jak pozbyć się ich w prawidłowy sposób (WIDEO) Wiele osób ma ten problem. Pojawia się po usunięciu ze skóry kleszcza Myślał, że ma guza na mosznie. Dziennikarz szybko odkrył prawdę Skok Nie jest to typowy objaw nawrotu boreliozy, dlatego bardzo wątpliwe, by to było przyczyną. Trudno wypowiedzieć się na temat zmiany skórnej, jej nie widząc. Dlatego proponuję, by pokazać to miejsce lekarzowi pierwszego konatktu. W razie ponownego swędzenia, miejsce to można posmarować kremem łagodzącym, takim jak po ugryzieniu komara. Zanikowe zapalenie skóry jest późnym objawem boreliozy. Zazwyczaj nie występuje wcześniej niż 2–3 lata od ugryzieniu kleszcza. Często do zanikowego zapalenia skóry dochodzi dopiero po wielu latach od zakażenia krętkiem bakterii. Zanim dojdzie do pełnego rozwinięcia choroby w postaci zanikowego zapalenia skóry, mamy do czynienia z Sposoby na opuchliznę i obrzęki po ugryzieniu: 1. zimne okłady; 2. żele przeciwhistaminowe i przeciwobrzękowe (należy je wcierać w miejsce ugryzienia); 3. okłady z plasterka ogórka, startego ziemniaka lub liścia kapusty; 4. przecieranie ukąszenia roztworem z soli, olejkiem eukaliptusowym, octem lub rozpuszczonym węglem aktywnym. Ostatni etap, który wielu pomija lub nie przykłada do niego uwagi, to właściwe pozbycie się kleszcza po jego usunięciu ze skóry. Nie miażdż kleszcza palcami i nie dopuść do tego, by skóra miała kontakt z nim lub z potencjalnie zakażoną krwią. Jak pokazały badania, kleszcza skutecznie zabija już 40-procentowy alkohol. Najlepiej L8vAn. Kleszcze są ważnymi przenosicielami groźnych chorób zakaźnych. Im dłużej kleszcz tkwi w ciele, tym większe prawdopodobieństwo zakażenia. Kleszcza należy wyciągnąć jak najszybciej i obserwować miejsce ugryzienia. Jeśli pojawi się rumień, może to oznaczać boreliozę Co to są kleszcze? Kleszcze to stawonogi należące do rodziny pajęczaków z podgromady roztoczy (Acari). Służy im ciepły i wilgotny klimat półkuli północnej. Większość z około 900 występujących na świecie gatunków kleszczy żyje w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Globalne ocieplenie powoduje zwiększenie zasięgu występowania kleszczy. Kleszcze są pasożytami zewnętrznymi kręgowców, drobnych gryzoni (myszy), zwierzyny płowej, bydła, koni, ptaków, rzadziej gadów. Człowiek jest dla nich żywicielem przypadkowym. Cykl rozwojowy kleszcza obejmuje następujące stadia: jajo, larwa, nimfa, postać dorosła. Samica może złożyć nawet 3 tys. jaj. Kleszcze żywią się krwią. Kleszcze z rodzaju Ixodes (Ixodidae) spożywają krew tylko trzy razy w życiu – przeistoczenie się w kolejną formę rozwojową wymaga zatem żerowania na trzech gospodarzach. Bez posiłku mogą żyć nawet do dwóch lat. Pełen cykl rozwojowy trwa około 2–3 lata. Aktywność kleszczy zależy od temperatury otoczenia. W Polsce rozpoczyna się na przełomie marca/kwietnia, gdy temperatura przekroczy ok. 5°C. i trwa do października/listopada. Larwy – główna postać rozwojowa groźna dla człowieka – wykazują najwyższą aktywność od kwietnia/maja do października. Kleszcze są ważnymi przenosicielami (wektorami) chorób zakaźnych. W czasie ssania krwi wstrzykują do tkanek żywiciela ślinę, która może zawierać różnorodne drobnoustroje chorobotwórcze – bakterie, wirusy i pierwotniaki. Możliwe jest przeniesienie więcej niż jednego drobnoustroju. Choroby odkleszczowe, z których najważniejsze znaczenie epidemiologiczne ma borelioza (właściwie borelioza z Lyme) oraz kleszczowe zapalenie mózgu są zgłaszane przez cały rok. Jak wygląda kleszcz? W Polsce występuje 19 gatunków kleszczy. Zamieszkują one łąki, lasy, ogrody i parki. Najliczniej na pograniczu biotopów w okolicy ścieżek. Najczęściej spotykanym gatunkiem jest kleszcz pospolity (Ixodes ricinus). Jest ona także gatunkiem najczęściej atakującym człowieka. Kleszcz pospolity (Ixodes ricinus). Fot. Dorosły kleszcz ma, podobnie jak pająk, 8 odnóży. Najczęściej występujący w Polsce gatunek, kleszcz pospolity mierzy przed pobraniem pokarmu (krwi) w zależności od stadium rozwojowego: larwa – ok. 1 mm nimfa – ok. 1,5 mm dorosły – do 5 mm. Po żerowaniu nimfa może osiągać 7 mm, a samica do 2 cm (jest dużo większa od samca). Latające kleszcze „Latający kleszcz” to potoczna nazwa strzyżaka sarniego (jeleniego), owada występującego w lasach, aktywnego od maja/czerwca do września/października. Strzyżak posiada skrzydła, które odrzuca po znalezieniu żywiciela. Jego ugryzienie jest bolesne, może wywołać reakcje alergiczne, zaczerwienienie w miejscu ukłucia oraz świąd. Strzyżak w przeciwieństwie do kleszcza nie przenosi boreliozy, może natomiast – tak jak kleszcz – zakazić człowieka tularemią. Prawdziwe kleszcze są ślepe i nie latają ani nie skaczą. Cierpliwie czekają na spodniej powierzchni liści w pobliżu ścieżek na swojej ofiary, które wyczuwają wykrywając zwiększone stężenie CO2 w powietrzu, ciepłotę ciała oraz zapach. Ukłucie przez kleszcza i rumień po nim Aparat gębowy kleszcza umożliwia mu przecięcie skóry i przytwierdzenie do żywiciela. Służą do tego szczękoczułki oraz rurka zwana hypostomem. Pokrywające hypostom wyrostki (kolce) ustawione tyłem do kierunku wkłucia działają jak kotwica i stabilizują kleszcza w skórze. Niektóre gatunki wydzielają substancję (rodzaj cementu czy kleju), która tworzy kołnierz mocujący kleszcza w skórze. W trakcie wkłuwania kleszcze wydzielają substancje znieczulające. Kleszcza należy usunąć jak najszybciej po zauważeniu. Im szybciej usuniemy kleszcza, tym mniejsze jest ryzyko zakażenia drobnoustrojami wywołującymi choroby przenoszone przez kleszcze. Ryzyko to zwiększa się znacząco po upływie 24 godzin od ugryzienia. Miejsce wkłucia należy umyć wodą z mydłem i zdezynfekować (np. 70-procentowym alkoholem lub jodyną), a następnie obserwować co najmniej przez miesiąc. Zaczerwienienie skóry i odczyn zapalny to zwykła reakcja po ukłuciu. Powinna ustąpić w ciągu kilku dni. Zaczerwienienie, które pojawia się kilka dni po ukąszeniu i nie znika, tylko w miarę upływu czasu powiększa się, przybierając kształt pierścienia lub owalnej plamy otaczającej miejsce ukłucia przez kleszcza to prawdopodobnie rumień wędrujący – charakterystyczny objaw boreliozy (prawidłowa nazwa choroby to borelioza z Lyme). Rumieniowi wędrującemu mogą towarzyszyć łagodne objawy ogólne: osłabienie, gorsze samopoczucie, gorączka i powiększenie okolicznych węzłów chłonnych. Nieleczony rumień wędrujący zwykle zanika samoistnie w ciągu 3–4 tygodni. W razie wystąpienia rumienia wędrującego lub innych niepokojących objawów należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza, aby zdążył obejrzeć zmianę skórną, zanim zmieni się jej wygląd lub zniknie. Dobrze jest robić zdjęcia zmianie. Rumień wędrujący stwierdza się, gdy średnica zaczerwienienia przekracza 5 cm (u dorosłych), ma ostre granice i stopniowo się powiększa (rumień może być jednolity lub w przejaśnieniem w środku). Nie wykonuje się wówczas badań serologicznych. Obecność rumienia wędrującego wystarcza do rozpoznania boreliozy i wiąże się z koniecznością rozpoczęcia antybiotykoterapii. Samoistny zanik rumienia wędrującego nie oznacza wyleczenia boreliozy. Brak rumienia wędrującego nie oznacza braku zakażenia. Rumień występuje u 30–50% zakażonych. U 4–8% zakażonych występuje rumień wędrujący mnogi. Może on towarzyszyć rumieniowi pierwotnemu albo rozwijać się po jego ustąpieniu. Ma postać licznych – od kilku do kilkudziesięciu – małych przebarwień z przejaśnieniem w środku. Jak wyciągnąć kleszcza? Kleszcza należy usunąć mechanicznie, na przykład za pomocą pęsety z zakrzywionymi końcami, jak na zdjęciach. Najważniejsze jest uchwycenie kleszcza za główkę możliwie jak najbliżej skóry oraz nieuciskanie tułowia. Amerykańskie Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorób (CDC, Centers for Disease Control and Prevention) poleca, by kleszcza usuwać, ciągnąc go prostopadle do skóry, bez ruchów rotacyjnych (sprzyjają oderwaniu lub zmiażdżeniu tułowia), w kierunku przeciwnym do ułożenia aparatu gębowego, stopniowo zwiększając siłę. Miejsce po usunięciu kleszcza należy odkazić, ręce i pęsetę starannie umyć. Ryc. A-E. Za pomocą pęsety (najlepiej zakrzywionej) uchwyć kleszcza za główkę jak najbliżej skóry. Usuń kleszcza poprzez pociąganie go jednostajnym ruchem pionowo do góry. Co zrobić, kiedy kleszcz pozostanie w skórze? Istotna jest wielkość fragmentu kleszcza, którego nie udało się wyciągnąć. Pozostawienie w skórze tylko części aparatu gębowego, bez głowy, prawdopodobnie nie zwiększa istotnie ryzyka zakażenia chorobami przenoszonymi przez kleszcze, może jedynie podrażniać skórę. W takim przypadku można poprzestać na zdezynfekowaniu rany. Jeżeli natomiast w skórze pozostał większy fragment, którego nie potrafimy samodzielnie usunąć (pęsetą, ewentualnie jałową igłą – podobnie jak usuwa się drzazgę), warto zwrócić się o pomoc do lekarza. Jak zapobiegać ukłuciom przez kleszcze? Co odstrasza kleszcze? Metody zmniejszenia ryzyka ukąszenia przez kleszcze można podzielić na środowiskowe i indywidualne środki ochronne. Działania środowiskowe polegają na zmniejszaniu liczebności populacji kleszczy występujących na danym terenie poprzez ograniczanie populacji zwierząt wolno żyjących, które są głównymi żywicielami kleszczy ( gryzoni) oraz likwidowanie ulubionych siedlisk kleszczy. Ponieważ kleszcze są mało ruchliwe, skuteczne jest tworzenie przeszkód dla migracji ich żywicieli, np. odgradzanie siedlisk ludzkich położonych w pobliżu lasu. Do prostych działań, które utrudniają kleszczom rozwój należy regularne, niskie koszenie trawy wokół domów sąsiadujących z kompleksami leśnymi oraz usuwanie zarośli. Sposoby ochrony osobistej: unikanie terenów zwiększonego ryzyka, gdzie kleszcze występują często szczelne osłonięcie skóry odpowiednim ubraniem (długie rękawy, wąskie mankiety, długie nogawki, wysokie skarpety naciągnięte na nogawki, buty z wysoką cholewką, czapka z daszkiem lub kapelusz) stosowanie repelentów (środków odstraszających) zawierających DEET (N,N-dietylo-3-metylobenzamid), ikarydynę lub permetrynę. W stosowaniu repelentów należy przestrzegać zaleceń producenta. Środki rozpyla się na ubranie i odsłoniętą skórę (z wyjątkiem twarzy oraz skóry chorobowo zmienionej czy zranionej) lub tylko na ubranie. Po powrocie do domu miejsca, na które stosowano repelent z DEET, czy ikarydyną trzeba umyć wodą z mydłem. Permetryna w kontakcie ze skórą ulega unieczynnieniu, stosuje się ją tylko na odzież. Po każdym powrocie z terenów łąkowo-leśnych konieczna jest dokładna kontrola całej skóry, zwłaszcza pachwin, pach, okolic za małżowinami usznymi i fałdów skórnych. Zaleca się ubrania w jasnym kolorze – na jasnej odzieży łatwiej można zauważyć kleszcze. W jaki sposób kleszcze rozpoznają swoje ofiary? Kleszcze rozpoznają swoje ofiary po zapachu, ciepłocie ciała oraz wydychanym dwutlenku węgla. Kleszcze są mało mobilne. Larwy przebywają zwykle pod źdźbłami trawy, nimfy w zaroślach, a dojrzałe osobniki pod liśćmi drzew. Gdy wyczują ofiarę, przyczepiają się do niej lub biernie spadają. Na człowieku kleszcz szuka miejsca pokrytego cienką skórą, wilgotnego i dobrze ukrwionego – najczęściej wkłuwa się pod kolanami, pod pachami, na karku i u nasady włosów. Choroby odkleszczowe Chorobami przenoszonymi przez kleszcze (popularnie: odkleszczowymi) nazywa się choroby zakaźne, którymi ludzie zarażają się za pośrednictwem ukąszeń przez kleszcze pełniące rolę przenosicieli choroby. Do najważniejszych chorób przenoszonych przez kleszcze należą: na półkuli północnej - borelioza z Lyme, gorączka Q (rzadko, częściej przenoszona w skażonych odchodach), gorączka kleszczowa Kolorado, gorączka plamista Gór Skalistych, afrykańska gorączka odkleszczowa, krymsko-kongijska gorączka krwotoczna, tularemia, dur powrotny, babeszjoza, erlichioza (anaplazmoza), kleszczowe zapalenie mózgu, anaplazmozy bydła w Polsce – przede wszystkim borelioza z Lyme i kleszczowe zapalenie mózgu, ponadto sporadycznie gorączka Q, tularemia, bartoneloza, babeszjoza, erlichioza (anaplazmoza) oraz riketsjozy z grupy gorączek plamistych. Borelioza z Lyme To wieloukładowa choroba wywołana przez krętki z rodzaju Borrelia obecne w ślinie zakażonych kleszczy. Do jej charakterystycznych objawów należą: rumień wędrujący, porażenie nerwu twarzowego, aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, nabyte bloki serca, przewlekłe zapalenie stawów i korzeniowe zespoły bólowe. Boreliozę rozpoznaje się na postawie objawów klinicznych – wyłącznie lub w połączeniu z dodatnimi wynikami badań serologicznych dowodzących obecności swoistych przeciwciał. Podstawowe znaczenie w leczeniu ma wyeliminowanie zakażenia krętkami za pomocą antybiotyków. Kleszczowe zapalenie mózgu To choroba zapalna ośrodkowego układu nerwowego wywołana przez wirus kleszczowego zapalenia mózgu należący do rodziny Flaviviridae. Przebiega zwykle dwufazowo z okresem pozornego zdrowienia. W pierwszej fazie przypomina grypę i objawia się złym samopoczuciem, narastającym osłabieniem, bólem głowy i mięśni kończyn oraz bólem gałek ocznych. Mogą wystąpić nudności, wymioty i bóle brzucha. W drugiej fazie pojawiają się objawy neurologiczne – zawroty głowy, sztywność karku, rozdrażnienie, nadwrażliwość na bodźce, zaburzenia świadomości aż po porażenia nerwów, niedowłady, zaburzenia czucia, mowy i połykania, śpiączkę. Rozpoznanie zapalenia mózgu lub opon mózgowo-rdzeniowych jest możliwe dopiero w fazie objawów neurologicznych. Najważniejsze diagnostycznie jest badanie płynu mózgowo-rdzeniowego, który pobiera się poprzez nakłucie lędźwiowe. Badania obrazowe – komputerowe badanie tomograficzne głowy lub magnetyczny rezonans jądrowy – pozwalają uwidocznić ogniskowe zmiany zapalne i demielinizacyjne w mózgu i rdzeniu kręgowym, a badanie EEG zaburzenia elektrycznej czynności mózgu Nie ma leku przyczynowego na kleszczowe zapalenie mózgu. Skutecznym sposobem zapobiegania chorobie jest szczepienie. Gorączka Q (gorączka kozia) To bakteryjna choroba zakaźna zwierząt (bydła, owiec i kóz) wywołana przez Gram-ujemne pałeczki z rodzaju Coxiella. Człowiek może się nią zarazić przez wdychanie pyłu skażonego kałem, moczem lub mlekiem chorych zwierząt oraz za pośrednictwem kleszczy. W łagodnej postaci przypomina grypę z gorączką utrzymującą się przez 1–2 tygodnie i dolegliwościami ze strony układu pokarmowego. W ciężkim przebiegu proces zapalny może objąć układ krążenia, układ oddechowy oraz wątrobę. Badania pomocne w postawieniu rozpoznania to RTG klatki piersiowej, testy serologiczne, próby wątrobowe. Chorobę leczy się antybiotykami. Tularemia (gorączka królicza) To choroba bakteryjna wywołana przez pałeczkę Francisella tularensis, którą przenoszą kleszcze oraz muchy jelenie (strzyżaki). Do jej typowych objawów należą: gorączka, dreszcze, ból głowy, biegunka, wymioty, bóle mięśniowe i stawowe, czasem także plamiasta lub plamisto-grudkowa wysypka. W celu potwierdzenia rozpoznania wykonuje się badania krwi oraz posiewy mikrobiologiczne. W leczeniu stosuje się antybiotyki. Bartoneloza (choroba kociego pazura) To choroba zakaźna wywołana przez bakterie rodzaju Bartonella znana pod nazwą choroby kociego pazura. Na człowieka przenosi się zazwyczaj w wyniku podrapania przez zwierzęta (przede wszystkim młode koty), sporadycznie przez ukąszenia kleszczy. Jej pierwszym objawem jest grudka lub krosta w miejscu zadrapania. Następnie dochodzi do powiększenia okolicznych węzłów chłonnych. Rozpoznanie potwierdzają badania serologiczne. W leczeniu stosuje się antybiotyk – azytromycynę. Babeszjoza To choroba, którą wywołują pierwotniaki z rodzaju Babesia, ich rezerwuarem są zwierzęta domowe i dziko żyjące: gryzonie, bydło, psy i koty, a wektorem – kleszcze. Objawy są mało charakterystyczne: gorączka z dreszczami, zmęczenie, bóle głowy i mięśniowe, wzmożona potliwość, złe samopoczucie, niechęć do jedzenia, wymioty, bóle brzucha. W cięższym przebiegu mogą pojawić się: żółtaczka, oddawanie ciemnego moczu, zaburzenia oddychania, sztywność karku, śpiączka, niewydolność nerek i wątroby. W diagnostyce wykorzystuje się ocenę mikroskopową krwinek czerwonych, a także badania molekularne (PCR) i serologiczne. Leczenie polega na stosowaniu antybiotyków oraz leków działających na pierwotniaki. Erlichioza To choroba zakaźna, którą wywołują Gram-ujemne bakterie Anaplasma phagocytophilum. Źródłem zakażenia są kleszcze. Do jej najczęstszych objawów należą: wysoka gorączka, dreszcze, bóle głowy, mięśni i stawów oraz wysypka. Podstawą rozpoznania jest wykrycie morul (wtrętów w limfocytach i monocytach) w preparacie rozmazu krwi obwodowej lub szpiku kostnym, barwionych metodą Wrighta lub Giemsy. W leczeniu stosuje się antybiotyki. Riketsjozy z grupy gorączek plamistych To choroby wywołane przez riketsje, Gram-ujemne bakterie – ich rezerwuar stanowią ssaki, a przenoszone są przez stawonogi (kleszcze, wszy, pchły, roztocza). Riketsje powodują zapalenia naczyń, głównie małych tętnic i naczyń włośniczkowych. Na zakażenie wskazuje triada objawów: gorączka, bóle głowy i wysypka, występujących wiosną lub latem. Rozpoznanie stawia się na podstawie testów wykrywających przeciwciała, badań molekularnych lub mikroskopowych. W leczeniu stosuje się antybiotyki aktywne wobec tzw. bakterii atypowych. Lekarz specjalista pediatrii, medyny sportowej i chorób zakaźnych, wykładowca akademicki. Od 2015 roku kierownik Kliniki Pediatrii z Oddziałem Obserwacyjnym Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Pracuje też w Luxmed jako lekarz chorób zakaźnych i lekarz sportowy. Ukończył wrocławską Akademię Medyczną oraz podyplomowe Studia Zarządzania i Oceny Technologii Medycznej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Stypendysta Fogarthy Foundation oraz American-Austrian Foundation. Odbył staże w Niemczech, Szwajcarii, Austrii i USA. Ekspert portali medycznych: DynaMed, Medycyna Praktyczna i Popularyzator wiedzy medycznej w Internecie, współtworzył portal „Pogromcy Mitów Medycznych”. Wieloletni członek zarządu Polskiego Towarzystwa Wakcynologii, od 2018 roku prezes PTW. W pracy naukowej skupia się na chorobach zakaźnych dzieci, w tym zakażeniach wrodzonych, infekcjach układu oddechowego oraz szczepieniach ochronnych. Sekretarz Narodowego Komitetu WHO do spraw eliminacji odry i różyczki. Członek polskich i międzynarodowych towarzystw naukowych: Polskiego Towarzystwa Lekarzy Epidemiologów i Chorób Zakaźnych, Polskiego Towarzystwa Medycyny Sportowej, Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego, European Society for Paediatric Infectious Diseases (ESPID) i International Organisation of Sports Medicine (FIMS). Autor kilku książek i ponad 200 publikacji naukowych. Fot. Tharakorn / Getty Images Grudki to wykwity skórne towarzyszące wielu chorobom. Mogą powstawać w wyniku przerostu tkanki lub przez naciek komórkowy. Wyróżnia się 3 rodzaje grudek: naskórkowe, skórno-naskórkowe i skórne. Ich leczenie zależy od choroby, która za nie odpowiada. Grudki to zmiany, które charakteryzują się odmienną niż otaczająca je tkanka spoistością. Mają rozmaite podłoże. Mogą być wywołane przez czynniki alergiczne i wirusowe, jak w przypadku wirusa ospy czy brodawczaka ludzkiego. Stanowią typowy objaw łuszczycy i trądziku pospolitego. Często spotykaną przypadłością są także grudki perliste prącia. Grudki – rodzaj pierwotnych wykwitów skórnych Grudki określane są w nomenklaturze medycznej jako papula. Są to wykwity wyniosłe ponad poziom skóry, widoczne i wyczuwalne dotykiem. Są dość wyraźnie odgraniczone od otaczającej je skóry i osiągają maksymalnie 5 mm (powyżej tej wielkości mówi się o blaszce). Ustępują zazwyczaj bez pozostawiania blizn. Stan, w którym występuje wiele grudek, określa się jako grudkowatość (z łac. papulosis). Jakie są rodzaje grudek? Wyróżnia się następujące rodzaje grudek: naskórkowe – dotyczą naskórka; najczęściej występują brodawki zwykłe; skórno-naskórkowe – zmiany dotyczą zarówno naskórka, jak i skóry właściwej; mogą się pojawić w łuszczycy i liszaju płaskim; skórne – zmiany rozwijają się w obrębie skóry właściwej, a naskórek pozostaje niezmieniony; wśród nich wymienia się grudki naciekowe (typowe dla kiły) i obrzękowe (występują w rumieniu wielopostaciowym). Czym są grudki perliste prącia? Grudki perliste prącia (z ang. pearly penile papules, PPP) to małe (0,5–4 mm), zbudowane z normalnych komórek nabłonka, przybierające kopulasty lub wydłużony kształt zmiany w kolorze perłowo-cielistym lub białym. Ich najczęstszą lokalizacją jest korona żołędzi prącia i rowek zażołędny. Mają tendencję do ustawiania się w rzędach. Przyczyna ich powstawania nie jest do końca ustalona. Perliste grudki prącia to problem dotykający zwłaszcza chłopców w okresie dojrzewania, mężczyzn nieobrzezanych i rasy czarnej. Perliste grudki prącia są wiotkie, nie sączą się, nie pękają i są bezbolesne, ale mogą być źródłem dyskomfortu. W większości przypadków powiększają się podczas erekcji. Nie można się nimi zarazić w trakcie kontaktów seksualnych. Nie pojawiają się w wyniku procesu chorobowego, a określane są jako zmienność osobnicza. Grudki perliste i kłykciny kończyste to jednostki chorobowe, których rozróżnienie nastręcza niekiedy mnóstwo trudności. Kłykciny kończyste, nazywane także brodawkami płciowymi, są zmianami grudkowymi będącymi kliniczną manifestacją zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego (z ang. human papilloma virus, HPV). Podobna sytuacja ma miejsce w przypadku plamek Fordyce’a, które mają postać białych, małych ziarenek o średnicy 1–3 mm. Jak się pozbyć grudek perlistych? Białe grudki na penisie stanowią defekt kosmetyczny, który można z łatwością usunąć. Dostępne są różne metody leczenia grudek perlistych. Zastosowanie mają zabiegi chirurgicznie, ale w ostatnim czasie na popularności zyskuje znacznie mniej inwazyjna metoda leczenia laserem CO2. Jest to bezpieczny i bezbolesny zabieg wykonywany bez znieczulenia. Skutki uboczne obejmują wyłącznie przejściowy obrzęk, który utrzymuje się przez 1–2 tygodnie i niewielkie strupki, które znikają zazwyczaj po 10 dniach. W tym czasie trzeba szczególnie dbać o higienę intymną i zrezygnować z masturbacji oraz kontaktów seksualnych. Grudki na penisie można usunąć, wykonując elektrodesykację, czyli wypalanie elektryczne, lub krioterapię będącą formą zimnolecznictwa z zastosowaniem temperatur poniżej 0°C. Krioterapia polega na zamrażaniu zmian chorobowych płynnym azotem. Czasami zmiany te bledną i znikają samoistnie. Grudki na twarzy Reakcje uczuleniowe to jedne z częstszych przyczyn pojawienia się grudek na twarzy. W większości przypadków wywołane są przez wyprysk kontaktowy alergiczny określany też jako kontaktowe zapalenie skóry. Innymi chorobami, dla których typowe jest pojawienie się grudek w okolicy twarzy, są liszaj płaski – przewlekła choroba zapalna skóry i błon śluzowych, której etiopatogeneza pozostaje niewyjaśniona; dotyczy przeważnie dorosłych kobiet, ale może wystąpić także u dzieci; charakterystycznym objawem są płasko-wyniosłe sinoczerwone lub sinobrunatne grudki, którym towarzyszy uczucie swędzenia; ospa wietrzna – choroba zakaźna wywołana pierwotnym zakażeniem wirusem ospy wietrznej i półpaśca (VZV); wysypka początkowo przybiera formę grudek ulegających przemianie w pęcherzyki i krostki, które zasychają w strupy; prosaki – występują u 50% noworodków; białe, twarde grudki, niekiedy zlokalizowane także na tułowiu, kończynach, narządach płciowych czy w jamie ustnej; ustępują bez leczenia w okresie od kilku tygodni do kilku miesięcy; trądzik grudkowy – jedna z postaci trądziku młodzieńczego; grudki są bolesne, a skóra wokół nich jest zaczerwieniona; w większości przypadków wraz z grudkami istnieją krosty (trądzik grudkowy-krostkowy) i zaskórniki (trądzik grudkowo-zaskórnikowy); odpowiada za niego nadmierna praca gruczołów łojowych; łój zatyka pory skóry i stanowi pożywienie dla bakterii, w konsekwencji czego rozwija się stan zapalny. Grudki po mezoterapii Mezoterapia igłowa to zabieg z zakresu medycyny estetycznej, który polega na podawaniu preparatu w formie mikroiniekcji. Grudki bezpośrednio po zabiegu mezoterapii są normalną reakcją organizmu. Jeśli zmiany mają charakter zapalny, prawdopodobnie doszło do niewielkiej infekcji w miejscu wkłucia. Zobacz film: Jak z wraz z wiekiem zmienia się nasza skóra? Źródło: 36,6 Bibliografia: 1. Lane Peterson Ratz Treatment of pearly penile papules with CO2 laser, „Dermatologic Surgery”, 2002, 28(7), s. 617-618. 2. Jabłońska S., Majewski S., Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową, Warszawa, PZWL, 2005. 3. Wiernicka M., Mazurek−Mochol M., Turek−Urasińska K., Liszaj płaski u dziecka – opis przypadku, „Dental and Medical Problems”, 2004, 41(4), s. 773–777. 4. Sicińska J., Współczesne aspekty diagnostyki i leczenia kłykcin kończystych, „Aesthetica”, 2014, 4, s. 30-35. 5. Futer S., Jasek Dermatologia. Seria Crash Course, Wrocław, Urban & Partner, 2010. 6. Brzeziński P., Dermatologia okresu noworodkowego - choroby skóry niewymagające leczenia, “Przegląd Lekarski”, 2009, 66(9), s. 535-537. Jak na początku wygląda rumień wędrujący?Na początku rumień wędrujący, charakterystyczny objaw boreliozy, jest wypełniony w całości wysypką. U niektórych osób w miarę jak rumień rośnie (wędruje), wysypka wewnątrz znika, pozostając jedynie na okręgu i zwykle w centralnym punkcie. Wówczas zmiana przypomina nieco tarczę w Polsce są powszechnie spotykane. Rzyzko ukąszenia dotyczy nie tylko osób spacerujących w lesie, ale także tych przebywajacych np. na skerach, parkach czy ogródkach działkowych. Pajęczaki wybierają naludzkiej skórze miejsca z cienką i dobrze ukrwioną skórą, skórę głowy i szyi, pachym pachwiny, okolice długo utrzymuje się rumień wędrujacy?Rumień wędrujący powiększa się stopniowo przez kilka dni. Może osiągnąć około 30 cm średnicy, a w niektórych przypadkach nawet więcej. Jak długo utrzymuje się po ukąszeniu kleszcza? Po rozpoczęciu antybiotykoterapii rumień znika w ciągu kilku dni, co potwierdza skuteczność leczenia. Bez leczenia również ustępuje, ale trwa to znacznie dłużej, nawet kilka tygodni (średnio w 3-4 tygodnie), wtedy jednak krętki Borrelia burgdorferi nadal rozprzestrzeniają się w organizmie zakażonym ślad po ukąszeniu kleszcza boli albo swędzi?Rumień oznaczający boreliozę zwykle nie jest zmianą swędzącą, bolesną czy piekącą. Czasem pacjenci odnotowują, że jest w dotyku cieplejszy niż pozostałe partie ciała. Zmiana może pojawić się w każdym miejscu ciała, ale zawsze jest to w pobliżu miejsca przebywania kleszcza w rodzaje rumienia wędrującegoW niektórych przypadkach (25-30 proc.) rumień wędrujący ma nietypowy wygląd, co utrudnia rozpoznanie choroby. Rumień nietypowy może mieć jednorodną strukturę, jednolicie czerwoną wysypkę, niebiesko czerwony kolor, wygląd siniaka, pęcherzykowate zmiany skórne, mocno zarysowane brzegi. Dlatego z każdą niepokojącą zmianą po pokłuciu przez kleszcze trzeba udać się do lekarza. Czasem niezbędne może okazać się badanie na każdy rumień wędrujący oznacza boreliozę?Obecność rumienia wędrujacego zawsze oznacza boreliozę. Samo ukąszenie kleszcza nie jest równoznaczne z chorobą, powoduje ją dopiero zakażenie krętkiem Borrelia burgdorferi. Większość osób w miejscu po ukłuciu kleszcza ma zaczerwieniony, czasem swędzący guzek, podobny do śladu po ukąszeniu komara. Taka zmiana nie przekracza 5 cm. To normalne zjawisko, plamka znika po kilku dniach i nie jest oznaką ukąsił cię kleszcz i w miejscu ugryzienia pojawił się rumień wędrujący, zaraziłeś się boreliozą. Rumień jest na tyle charakterystycznym objawem, że nie wymaga dalszego diagnozowania a jedynie niezwłocznego rozpoczęcia leczenia antybiotykiem. Zmiana na skórze jednak nie zawsze się pojawia. Innymi wczesnymi (od 3 do 30 dni od ugryzienia) objawami boreliozy są: gorączka, dreszcze, ból głowy, zmęczenie, bóle mięśni i stawów, powiększenie węzłów chłonnych). W obu przypadkach pilnie skontaktuj się z przeciwciał przeciwko Borrelii w kierunku boreliozyW całej boreliozę nie ma szczepionki. Jedyną metodą zapobiegania choroby jest unikanie pokłuć kleszczy (stosowanie repelentów, zakładanie odzieży z długimi nogawkami i rękawami, niesiadanie na trawie, dokładne oglądanie ciała po spacerze do lasu lub na łąkę). W razie wczepienia się kleszcza w skórę należy go jak najszybciej usunąć (zobacz wideo, jak prawidłowo wyciągnąć kleszcza). W przypadku zarażenia boreliozą lekarz zleca antybiotykoterapię. Kleszcze przenoszą jeszcze inną niebezpieczną chorobę: kleszczowe zapalenie mózgu. O ile nie ma szczepionki na boreliozę, o tyle można zaszczepić się przeciwko kleszczowemu zapaleniu mózgu. można się uchronić dzięki szczepieniom. Przeczytaj także:Ślady po ugryzieniach owadów. Jak poznać, co cię ugryzło?Źródła Wraz z pierwszym ociepleniem temperatury na zewnątrz budzą się do życia wszelkie pajęczaki - dla przykładu kleszcze. Kleszcze są w szczególnie aktywne w okresie od marca do listopada. Po ugryzieniu przez kleszcza większość z nasz poszukuje na ciele wędrującego rumienia, objaw ten jednak nie występuje u wszystkich pacjentów. Czym grozi ugryzienie przez kleszcza? Jakie są inne objawy ugryzienia kleszcza? spis treści 1. Czym grozi ugryzienie przez kleszcza? 2. Objawy ugryzienia kleszcza 3. Co robić po ugryzieniu przez kleszcza? 1. Czym grozi ugryzienie przez kleszcza? Czas, kiedy kleszcze są najbardziej aktywne to czas od marca aż do listopada. Te pajęczaki najczęściej przebywają nie niewysokich drzewach, można też je znaleźć w wysokich trawach. Inne miejsca, gdzie człowiek jest narażony na ugryzienie kleszcza to łąki, lasy, parki. Ugryzienie kleszcza nie jest odczuwalne, bo nie jest bolesne, ale konsekwencje mogą być bardzo groźne. Nie każde ugryzienie kleszcza zagraża zdrowiu osoby ugryzionej, ponieważ nie każdy kleszcz nosi w sobie niebezpieczne patogeny. Według badań i statystyk do 40 proc. kleszczy jest zakażonych. Warto również nadmienić, że ugryzienie przez kleszcza zarażonego nie musi się kończyć infekcją. Bez względu na okoliczności, każde ukąszenie przez kleszcza powinno być skonsultowane ze specjalistą. W przypadku niektórych pacjentów, ugryzienie kleszcza może grozić zarażeniem boreliozą, inną chorobą jest kleszczowe zapalenie mózgu. Rzadziej ugryzienie kleszcza wywołuje babeszjozę, bartonellezę, anaplamazę. 2. Objawy ugryzienia kleszcza Zobacz film: "Objawy po ugryzieniu kleszcza" Po ugryzieniu przez kleszcza najczęściej występującym objawem jest rumień wędrujący. Eksperci wyjaśniają jednak, że pojawia się on tylko w połowie przypadków zakażenia boreliozą. Zwykle uwidacznia się on po upływie około 7 dni od ugryzienia. Ma charakterystyczny wygląd, ponieważ jest czerwony w samym środku i stopniowo blednie, aby na brzegach być znowu czerwonym. U niektórych pacjentów ugryzienie kleszcza nie powoduje powstawania rumienia nawet w momencie zakażenia organizmu boreliozą. Eksperci podkreślają, że rumień pojawia się tylko w połowie przypadków zakażenia boreliozą. Trzy, cztery miesiące po wyciągnięciu kleszcza mogą pojawić się następujące objawy: stan podgorączkowy, bóle kości, bóle głowy, bóle mięśnii, bóle stawów, ogólne osłabienie, zmęczenie, zaburzenia wzroku i słuchu. bóle karku, skoki ciśnienia zaburzenia rytmu serca. Nieleczona borelioza powoduje najczęściej zarażenie układu nerwowego. W takiej sytuacji dochodzi do porażenia nerwów korzonkowych, czaszkowych. Przy kleszczowym zapaleniu mózgu pojawiają się objawy, które do złudzenia przypominają grypę. Pojawia się ból głowy, ból mięśni, gorączka. Najczęściej po tygodniu organizm sam radzi sobie z zakażeniem. Jednak często dochodzi do sytuacji, kiedy rozwija się druga faza choroby i objawy powracają ze zdwojoną siłą. Dodatkowo ugryzienie kleszcza, które wywoła kleszczowe zapalenie mózgu może doprowadzić do stanu zapalnego rdzenia kręgowego, albo mózgu. Inne ciężkie objawy to niedowład kończyn, a nawet zaburzenia świadomości. Choroba może być nawet śmiertelna, ponieważ jednym z groźnych objawów są problemy oddechowe. Wśród innych objawów po ugryzieniu kleszcza wymienia się: zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowych czy zapalenie stawów. 3. Co robić po ugryzieniu przez kleszcza? Najważniejsze jest, aby po ugryzieniu jak najszybciej wyjąć kleszcza. Jeśli nie potrafimy tego wykonać samodzielnie należy się udać do lekarza. Ugryzienie kleszcza w każdym przypadku może być niebezpieczne, dlatego tak istotna jest wizyta u specjalisty. Lekarz właściwie wyjmie pajęczaka, a miejsce, gdzie było ugryzienie kleszcza powinno być dokładnie odkażone. Po kilku tygodniach lekarz zleci wykonanie testu na obecność groźnych patogenów. W zależności od wyniku zaplanuje plan leczenia. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Witam, bezpośrednio po usunięciu kleszcza może wystąpić reakcja alergiczna w postaci zaczerwienienia, grudki czy podskórnego guzka. Jeśli jednak w miejscu ukąszenia kleszcza pojawia się jakaś zmiana dopiero po upływie kilku tygodni – tak jak w Pana przypadku – to niestety należy brać pod uwagę prawdopodobieństwo wystąpienia rumienia wędrującego. Od 2 do 30 dni od ukąszenia przez tego pajęczaka u 30-50% pacjentów może pojawić się rumień – niekiedy miewa postać grudki, która następnie przechodzi w zaczerwieniony okrągu o średnicy minimum 5 cm. Pierścień ten, przypominający tarczę strzelniczą, powiększa się systematycznie i wędruje po ciele. Może zniknąć w przeciągu kilku dni lub miesięcy. Odsyłam do artykułu: Rumień wędrujący zawsze oznacza boreliozę – najbardziej upowszechnioną chorobę przenoszoną przez kleszcze. Jej leczenie opiera się na antybiotykoterapii, która jest tym skuteczniejsza, im szybciej zostanie wdrożona, dlatego sugeruję niezwłoczny kontakt z internistą. Może on zadecydować o leczeniu bądź skierować Pana do poradni chorób zakaźnych. Więcej o chorobie pod tym adresem: Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, prosimy o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej.

grudka po kleszczu zdjęcia